Niet-twee

Ben jij de persoon die je waarneemt?
Of ben je de waarnemer van de persoon?
Als je geen interesse hebt in spiritualiteit, meditatie,… zul je volgens mij eerder beweren dat je simpelweg de persoon bent.
En mensen die graag filosofisch, spiritueel bezig zijn komen misschien met de theorie: ik ben slechts de waarnemer van alles: de persoon manifesteert zich in mij.
Bijvoorbeeld: je zit alleen in je huiskamer op de bank. Nu is er verder niemand op dat moment daar. Ben je dan niet de persoon en de waarnemer van de persoon?
Het innerlijk conflict kan volgens mij enkel beëindigd worden, wanneer we voor de volle honderd procent, direct hebben gezien, begrepen, dat we honderd procent de persoon zijn en honderd procent de waarnemer.
We voeden slechts het innerlijk conflict als we meer neigen naar de persoon of de waarnemer.

Sommige mensen leven als zombies, verstand op nul en hebben nooit gehoord van bijvoorbeeld zazen. Ze volgen volkomen hun instinct in alles. Roken, drinken, neuken, vechten, feesten, (vr)eten,… ze kruipen nog net niet op handen en voeten rond. Natuurlijk zijn ze enkel de persoon!
Sommige mensen zijn echter bang om te leven, nemen liever alles waar. Kijken liever naar zichzelf. Observeren hun gedachten, gevoelens en gedragingen!…

De Waarnemer weet het mogelijk altijd beter. En de Persoon leeft gewoon.
De persoon heeft geen behoefte aan een of andere waarnemer. En de waarnemer leeft liever bewust, observeert liever.
Sommige mensen hebben een verschrikkelijke opvoeding achter de rug (van regels) en hebben geen behoefte aan iets of iemand die meekijkt, nietwaar?
Andere mensen hebben misschien ouders gehad die zich nergens mee bemoeiden. Maar je besloot niet zo te willen leven! Je veroordeelde het onverschillige, oppervlakkige en egocentrische gedrag van je opvoeders.

We kunnen de persoon of de waarnemer negeren in ons leven.
Zoals de Boeddha eerst deed:
Eerst was hij de prins, goddelijke persoon! Vol van zelfvervulling. Maar zo’n levenswijze leidde in zijn ogen tot niets!
Toen werd hij voor zo’n zes jaar de asceet in het woud! En hongerde zichzelf uit. Maar ook zo’n levenswijze leidde nergens naar, in zijn ogen. ‘Beide wegen zijn onedel en en ijdel.’
Hij vond de middenweg. En zittende onder een boom aan een rustige rivier, ontwaakte hij!

Jezus moet hebben gezegd: ‘Als u zich niet verandert en wordt als de kinderen, zult u het Koninkrijk der hemelen beslist niet binnengaan.’
Van jonge kinderen weten we dat ze spontaan zijn en nog goed in hun vel zitten, lichamelijk zijn. Nog niet wonen in de ivoren toren van het denken.
De aandacht van een jong kind gaat helaas steeds meer liggen op het denken, nietwaar?
Bij een kind is het hart en het lichaam nog een. En is de aandacht voor het denken relatief. 
Natuurlijk hebben we een gezond verstand nodig maar dienen we daarbij ook een ego te ontwikkelen?

Geestelijk dient een psychologische revolutie zich aan te dienen in ons leven, dat we begrijpen zowel de persoon als de waarnemer van de(ze) persoon te zijn.
Ook dient onze aandacht niet steeds weer te gaan naar het denken-denken. Maar kunnen we onze aandacht verleggen naar het lichaam: voelen wat je voelt, horen wat je hoort, zien wat je ziet, ruiken wat je ruikt en proeven wat je proeft.
Niet, ‘horende doof en ziende blind’.

Totaal zijn, omvat de persoon en de waarnemer.
Het innerlijke conflict kunnen we beëindigen hier en nu.
Maar als we onze aandacht blijven verleggen naar het denken. En denken daarmee onze problemen op te lossen, denken over het denken, zullen we zeker niet ‘als kinderen zijn’.

(Foto – Pixabay.com)