Er is maar een zelf.
En dat ben jij.
Dus geen zelf ergens nog verborgen, in lagere of hogere sferen.
Als je niet de persoon bent maar wel de waarnemer (van de persoon) heb je twee zelven. Je kunt dan wel gaan beweren dat het ene het ware zelf is en het andere niet maar je blijft toch lekker zitten met twee zelven.
Maar als je de persoon bent en de waarnemer van de persoon en ze zijn een en hetzelfde (de waarnemer is het waargenomene/bewustzijn is zijn inhoud)), dan is ik simpelweg alleen ik en is er ook geen sprake van een innerlijk conflict meer: ik en mezelf. Ik en mijn denken. Etc.
Je bent er al.
Verzet je daar niet tegen, ook niet op een filosofische manier.
‘Op de plaats rust!.’
Ik ben.
(Foto – Pixabay.com)
Zelfkennis 