Denken?

Bestaat dat: Ik en mijn denken?
Wie is dat ‘ik’ dan?
We zijn zowel het ik als het denken. Als je dat volledig begrijpt, direct ziet, dan valt de innerlijke gespletenheid weg. Is er dan nog ruimte voor een innerlijk conflict? Veel mensen maken ruzie met zichzelf.
Innerlijke vrede overstijgt de waarnemer en het object!
Keuzeloos gewaarzijn heeft geen centrum: ik en het denken. Begrijp dat het ‘ik’ even waanzinnig is als het denken. 😉
Het ik dat het denken probeert te beheersen is er gelijk aan. Dus wie beheerst dan wie?
Verlossing, bevrijding, transformatie, psychologische revolutie,… houdt in dat er geen oordeel bestaat over de waarnemer en de persoon die wordt waargenomen. Je bent de persoon en de waarnemer. Keuzeloos gewaarzijn omvat op een natuurlijke manier alles. Maar beweren dat je een waarnemer bent en dat het denken wordt waargenomen door jou, versterkt het conflict, houdt het innerlijk conflict in leven.
Beweren dat je wel de persoon bent, maar niet de waarnemer ervan of net andersom, helpt ook niet echt.
Als je niet bereid bent te twijfelen aan jezelf, zul je geen direct inzicht kunnen hebben in dit alles. Bij zelfonderzoek hoort ook twijfel, op zijn tijd wel te verstaan.
Wees een licht voor jezelf.

Video: https://youtu.be/bkEuW99dJLI
Post: Ben ik tegen het denken?